Savaşta Kalın

Soğuk bir sabaha uyandım. Korkular gibi soğuk, karamsarlık gibi sisli bir havaya... Neden bu kadar karamsarız ? Neden bu kadar şu bitmek bilmeyen başaramam, yapamam korkusu var?

Değerli okurlar yaklaşık bir haftadır yaptığım bir araştırmaya göre insanların,
%70 lik kısmı korkularıyla yüzleşmekten kaçıyor. Peki nedir bu korkular; 

-Ölüm korkusu 
-Fobik nesneye duyulan korku
-Hayvanlara Dokunma korkusu
-Kaza geçirme korkusu 
-Kalp krizi geçirme korkusu
-Beyin Kanaması geçirme korkusu

Liste gittikçe uzamakta fakat ben genel olanlarını bu şekilde açıkladım. Peki buna yön veren temel düşünce veya olgu nedir? Bunun cevabını verebilmek aslında zor bir süreç. Biz en iyisi buna bağlı psişik ve birbirine bağlantılı iki hastalık türünü ele alalım: Anksiyete ve Latin kökenli Obsesif Nevroz. (Obsesif Kompulsif Bozukluk)OKB Psikiyatri alanında tanımlanan ilk hastalıktır. Belirtileri yaklaşık üçyüz yıldır bilinmektedir. Okb yineleyici obsesyonların veya kompülsüyonların görüldüğü genellikle süreğen kimi zaman epizodik bir süreç gösteren bir türdür. Anksiyete ise: Sürekli yoğun ve olağan gereğinde fazla bir endişe halidir. Bu iki hastalık ise birbirini tetikler. Öyleki aşırı endişe demek bir anlamda=Obsesyon diyebiliriz. Peki anksiyete nerden doğuyor hiç merak ettik mi?Anksiyete çoğu zaman; Aşırı madde kullanımı, Aşırı alkol ve sigara kullanımı ve çocukluk dönemindeki serotonin inhibitörlerinin yeteri kadar salgılanmamasına bağlı ortaya çıkıyor. Son zamanlarda kullanılan ilaçlar ise inhibitörleri geri almayı amaçlıyor. Bunlardan kimileri; Rixper, Paxera, Abilify vb... araştırmalarıma göre ise her 4 kişiden 1 kişi yoğun anksiyete ve buna bağlı Obsesif nevroz yaşıyor. Gelin görünki en çok da bu hastalıktan muzdarip Kişiler korkularından ısrarla kaçıyorlar. Değerli okurlar korku olmazsa yaşamımızı idame ettiremeyiz ama bunun dışında ekstra bir korku yaşıyorsak orda duraksamamız gerekir. Ben isterimki korkularınızdan kaçmayın, yüzleşin bırakın gelsinler emin olun bir süre sonra varolan olgu yerini derin bir huzura bırakacak. Yazımı benim için çok önemli bir yer tutan şu cümleyle bitirmek istiyorum:  “Seni Öldürmeyen şey güçlendirir”