Para mutluluğu satın alır desem hanginiz karşı çıkacak? veya hanginiz görüşümü destekleyecek? Evet ben paranın mutluluğu satın alacağı kanaatindeyim, sakın yanlış anlamayın salt bir mutluluktan bahsetmiyorum. Örneğin; aile, arkadaş, dost, sevgili. Yanımızda oldukları sürece özellikle ailemizin huzurunu ve sevgisini hisseder, onların varlığı bizim güvenimizi arttırır.
Bir an durup düşününce Albert Camun’un: “Para mutluluğu satın alır çünkü çalışmak zorunda kalmazsın ve bu çalışmadığın süre içerisinde de mutlu olacağın şeyleri yaparsın” cümlesi kulaklarımı çınlatıyor. Burada iki önemli nokta var; birincisi kader motifi, ikincisi ise tesadüf denen inandırılmış, kaile fazla alınıp tutsak edilmiş son cümle. Kader diye bir şey kendi açımdan ne kadar varlığını koruyorsa tesadüfün varlığından da o denli haberim yok.
Pe ki neden bu iki çağrışımı ele alıyorum hemen örnek vereyim, haliyle bu satın alabildiğimiz mutluluğumuzun içerisinde en önemli unsur siz de takdir edersiniz ki sağlıktır bir insan düşünün, sürekli alkol ve sigara kullanıyor bu kendi kaderini yani düşeceği mutsuz sonu kendi hazırlamış oluyor ardından bu kişi kanser hastası olsun ne gerekir? Tabi ki iyi bir bakım. Bunun için ne gerekir? Maddiyat bazıları çıkıp yeniden tekrar edecektir: “Hayır para mutluluğu satın almıyor “o zaman bir de şu örneğe bakalım: Diyelim ki sıradan bir işçisiniz eşiniz ve çocuklarınız ile sıradan bir tatil planlıyorsunuz fakat masraflarınız buna izin vermiyor düşünsenize eğer siz işveren olsanız nasıl olurdu?
Evet sizi duyuyorum katılanlar var. Son olarak sizlerin de takdirine sığınarak, ironi bir cümle ile iyi akşamlar demek istiyorum, ya paramız yok ise bu parayı nerden bulacağız diyorsanız işte orası sizin tesadüfünüze kalmış.